δέλετρο

το (Α δέλετρον)

νεοελλ.

στρ. φορητό φανάρι με καλυμμένες αδιαφανώς τις τρεις πλευρές του

αρχ.

1. δόλωμα

2. φανάρι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. δέλετρον με τη σημ. «δόλωμα» < (θ.) δελεF- τού δέλεαρ* + (επίθημα) -τρον, που δηλώνει όργανο. Η σημ. «φανάρι» που απαντά σε γλώσσα τού Ησύχ. «δέλετρον

φανός ον οι νυκτερεύοντες φαίνουσι» είναι άγνωστης προελεύσεως].